-77d. Uroki stanu wolnego...

... wyglądają między innymi tak:

Omnomnomnomnom...

Dla osób niepewnych, co przedstawia to zdjęcie: otóż jest to mojej roboty chili con carne z kaszą jaglaną (poddane, jak to zwykle bywa, lekkim przeróbkom w stosunku do przepisu, bo czegoś tam zapomniałam kupić, za to w domu było coś innego) - pychota!

Zaraz, zaraz, ale co to ma wspólnego ze stanem wolnym? Śpieszę wyjaśnić.

Otóż znakomite to danie, jak zresztą chyba większość dań meksykańskich, ma w swoim absoutnie podstawowym składzie dwa (o zgrozo!) składniki zakazane, czyli takie, których ukochany Mąż mój przyszły nie jada (w sumie... nie chodzi o chili ani o mięso, więc może w nie aż tak podstawowym, ale wciąż są to składniki dość kluczowe). Korzystam zatem z możliwości, żeby czasem egoistycznie nagotować tylko pod siebie.

Drugim niewątpliwym urokiem stanu wolnego jest to, że szamania z porcji trochę mniejszej niż w przepisie miałam na dwa dni (a jadłam sporo, bo dobre) i jeszcze mogłam współlokatorkę poczęstować :)

A jak już przy kulinariach jesteśmy, to jeszcze pochwalę się swoim niedawno odkrytym patentem śniadaniowym. W sumie nic bardzo odkrywczego, ale żywię się tak piero od paru poranków i jestem zachwycona:

płatki owsiane namoczone w wodzie + banan + ew. jakiś inny owoc + cynamon + jogurt/kefir => blender =>

Tadaam! Dzisiaj z truskawkami.

Pyszne, sycące, ani grama cukru - i to akurat jest zwyczaj, który chciałabym zachować także poza stanem wolnym, a może i Miłego przekonać? Zakazanych składników brak, więc kto wie...

Węzeł -85d. Spokój.

Do tej notki zainspirowała mnie Ada, która w ostatni weekend zakończyła narzeczeńską epopeję wyczekiwanym i wymarzonym ślubem. Od tygodnia kołacze się we mnie "Raaany, też tak chcę, i to najlepiej zaraz...", ale ogólnie - spokój. Spokój, bo to właściwie już jest zaraz (niecałe trzy miesiące, szaleństwo!), bo formalności powoli się dopinają, bo skoro tyle wyczekaliśmy, to już teraz siłą rozpędu czekać coraz łatwiej. Spokój, bo w sumie - do jasnej, czym tu się niepokoić? Życie, ludzie od tysięcy lat mają śluby i wesela i jakoś sobie z tym radzą. A w razie czego jest Komu ufać, więc jakkolwiek będzie - będzie dobrze. Spokój.

Spokój i ogarnianie zaległości, wypada dodać, a tych trochę sobie narobiłam. Teraz jednak, kiedy czasu coraz mniej, powoli i (prawie) systematycznie zaczynam się wygrzebywać:

• z fuch zaległych
• z magisterki
• z braku energii na cokolwiek z powyższych
• z dołka na okoliczność "tu już trzeba być dorosłym, gdzie jest moje dzieciństwo, ja przecież jeszcze za mało byłam dzieckiem, żeby dorastać"
• z braku czasu i (jak widać) międzyczasu.

W najbliższą niedzielę bardzo ważne wydarzenie - święto Zesłania Ducha Świętego. Kto życzliwy, może tam westchnąć za mnie, żeby mi to wygrzebywanie nie stanęło w miejscu. Ja też westchnę, jak ktoś potrzebuje - to dobra okazja i najlepszy adres.

Aha, i na wybory idźcie.